2502 sayılı Kars Vilayetiyle Bayazıt, Erzurum ve Çoruh Vilayetlerinin Bazı Parçalarında Muhacir ve Sığıntıların Yerleştirilmesi ve Yerli Çiftçilerin Topraklandırılması Hakkında Kanun
Kanun Numarası: 2502, Kabul Tarihi: 09.06.1934, Resmi Gazete T/S: 14.06.1934/2727
Bu Kanun, 26.04.2007 tarihli ve 5637 sayılı UYGULAMA İMKÂNI KALMAMIŞ BAZI KANUNLARIN YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA DAİR KANUN ile yürürlükten kaldırılmıştır.
Madde 1- Kars Vilayetiyle Bayazıt Vilayetinin Iğdır ve Tuzluca (Kulp), Erzurum Vilayetinin Olti ve Çoruh Vilayetinin Artvin, Şavşat ve Borçka kazalarında ve Kemalpaşa Nahiyesinde hıyar haklarını başka bir Devlet hesabına kullanıp buralarını bırakmış bulunan Rus tebaasına ait toprakların ve yapıların mülkiyeti Devlete intikal etmiş bulunmakta olduğundan gerek bunlar ve gerek Devlete ait başka topraklardan ve yapılardan muhacirlere, mültecilere yerleşmek üzere Hükümetçe bayağı yerleştirme haddi içinde verilmiş bulunan evler, ahırlar, samanlıklar, dükkanlar ve topraklar bunlara parasız temlik olunup tapuya bağlanır. Muhacirlerden ve mültecilerden henüz yerleştirilmemiş olanlar da Yerleştirme Kanunu hükümlerine göre bu yerlerde parasız yerleştirilirler.
Madde 2- Birinci maddede yazılı yerler halkından topraksız veya az topraklı yerli çiftçilere bayağı yerleştirme haddi içinde verilmiş bulunan topraklar parasız kendilerine temlik olunur ve tapuya bağlanır.
Madde 3- (Değişik madde: 04.07.1934/2561)[1] Bu yerler halkından olupta meskenleri yanmış olan ve başka meskeni bulunmıyanların, 25 Mart 1931 tarihinde işgalleri altında bulunan meskenlerinin iskanı adi derecesi kendilerine parasız temlik olunur. Üst tarafı borçlandırılır.
Madde 4- Birinci, ikinci ve üçüncü maddelere göre yerleştirilenlere verilen ve verilecek olan topraklar ve yapılar harçsız, pulsuz ve resimsiz tapuya bağlanır. Bunlardan ölenlerin varislerinden dahi bir defaya mahsus olmak üzere intikal ve veraset vergisi alınmaz:
Madde 5- Bu kanunun neşrinden önce, birinci, ikinci ve üçüncü maddelerde yazılı kimselerden bayağı yerleştirme haddi içindeki topraklar ve yapılar dolayısiyle borçlandırılmış olanlardan tahsil edilmiş bulunan taksitler geri verilmez. Tahsil olunmıyan taksitler de tahsil olunmaz. Bayağı yerleştirme haddinden artık olan toprakların ve yapıların artık miktarın borç taksitleri tahsil olunur.
Madde 6- (Değişik madde: 17.03.1950/5606)[2] 474 sayılı Kanunun 3 üncü maddesi şümulüne giren ve fakat Çiftçiyi Topraklandırma Kanununun uygulanma sırası gelmemiş olan ilçelerdeki yaylak ve kışlaklar Toprak Kanuniyle kabul edilen nispet ve esaslar ölçüsünde olmak şartiyle Köy Kanununun 3 üncü maddesi hükmüne göre sınırlandırılarak köylerin, kasabaların ve şehirlerin ihtiyaçları için mahalli Hükümetçe bunların müşterek intifalarına parasız tahsis olunur.
Bu yaylak ve kışlaklar hiçbir sebep ve suretle özel ve tüzelkişilere veya Hazine adına tapuya bağlanamaz. Ancak bu kanunun yürürlüğe girmesinden önce tapuya bağlanmış olan yerlerde 2644 sayılı Kanunun 31 inci maddesi gereğince sahiplerinin müktesep hakları mahfuzdur.
Çiftçiyi Topraklandırma Kanununun uygulandığı ilçelerdeki birinci fıkraya göre yapılması gereken sınırlandırma ve tahsis işleri bahsi geçen kanun hükümleri dairesinde cereyan eder.
Madde 7- 1 Nisan 1340 tarih ve 474 sayılı Kanunun 4, 5 inci maddeleri kaldırılmıştır.
Madde 8- Bu kanun neşri tarihinden muteber tutulur.
Madde 9- Bu kanun hükümlerini Dahiliye ve Maliye Vekilleri yürütür.
- Maddenin değişiklikten önceki şekli: “Madde 3- Bu yerler halkından olupta 25 mart 1931 tarihinde işgalleri altında bulunan meskenlerin iskânı adi derecesi kendilerine parasız temlik olunur. Üst tarafı borçlandırılır.” ↑
- Maddenin değişiklikten önceki şekli: “Madde 6- 474 numaralı kanunun üçüncü maddesinde sayılan yaylak ve kışlaklar köy kanununun üçüncü maddesi hükümlerine göre sınırlandırılarak köylerin, kasabaların ve şehirlerin ihtiyaçları nisbetinde Hükümetçe dağıtılıp bunların ortak intifalarına parasız bırakılır.” ↑
Bir Cevap Yazın